bir genc kızın hayaleri-3-bölüm

Model Açıklaması

  bir genc kızın hayaleri-3-bölüm

Sayılı günler kalmıştı, bu sefer daha da heyecanlıydım ki bu yaş benim için önemli bir yaştı. Hem büyümeye başlamıştım, hem de ilkokul yılım olacaktı. Bunları anlatabilmem için daha büyük olmam gerek sanırım ama hani, derler ya büyümüşte küçülmüş diye işte, bana da hep öyle derler ‘’ büyümüşte küçülmüş maşallah’’.

Hafta sonu okul alışverişi yapmıştık, önlüğüm çantam ayakkabılarım hepsi yeni alınmıştı, normal olan da buydu zaten ilk kez okula başlıyordum.

Ne diyordum işte sayılı günler kaldı doğum günüme, sabırsızlıkla gelecek hediyeleri bekliyordum, zaten doğum günlerinin en sevdiğim yanı buydu benim için.

Babam ve annemin çevresi de bizimkiler gibi iyi halliydi. Gelen hediyelerde süper pahalı şeyler olurdu hep. Bir evin bir kızıydım ama diğer çocuklar gibi şımarık değildim. Akıllı, uslu biriydim. Annemle babam beni çok severler ve bir kardeş daha istemediklerini hep söylerlerdi. Okula başlayacağım için artık kreşe de gitmeyecektim, buda ayrı bir güzellikti benim için. Akşam olmuş sofra hazırlanmıştı annem bugün değişik yemekler yapmıştı babam için, oturmuş babamı bekliyorduk, bir süre sonra kapı çaldı ama çok şiddetli bir çalıştı bu!

Annem telaşla kapıya koşmuştu, bende peşinde ‘’ kim o’’ ses yoktu sadece kapı kırılacak gibi çalıyordu. Ben korkmuştum bir yandan ağlıyor bir yandan da annemin bacağına sarılmış titriyordum. Annem beni sakinleştirmeye uğraşırken bir ses geldi. ‘’ açın kapıyı’’

Ses tanıdıktı babamın sesiydi annem yüzündeki korku ve telaştan kurtulup heyecanla açtı kapıyı!

Güzel güneşli bir sabahtı, uyandım. Odamda kimseler yoktu şaşkınlıkla etrafı incelemeye başladım, çok ilginçti acaba odam mı değişmişti. Derken kapı açıldı ve teyzem girdi içeri,          ‘’ günaydın, ne kadar çok uyudun!  Kalk bakalım kahvaltı yapma zamanın geldi bir şey yemelisin.’’ en sevdiğim haşlanmış yumurta vardı tepside yanında kaşarlı ekmeğim, o kadar açtım ki aylardır yememiş gibi, yemeğe başladım. Sanırım sol kolumun üzerine yatmışım onu pek oynatamıyordum uyuşmuş gibiydi. Sağ elimi kullanarak yedim. Karnım doymuştu, yüzümde mutlu bir bakış kalmıştı yemek yüzünden. Teyzemle biraz sohbet etmiştik. Sonra yemekten midir ne uykum gelmişti, teyzem bir şeyler anlatırken uykuya dalmışım.

Odamın camından etrafın karardığı görebiliyordum. Sanırım akşama kadar uyumuştum ve uyandığımda da çoktan hava kararmaya yüz tutmuştu. Derken gene odanın kapısı açıldı ama bu sefer farklıydı her şey, odaya ne teyzem, ne annem, nede tanıdığım biri girmişti. Odaya giren beyaz önlüklü, orta yaşlı bir erkekti. Bana doğru yaklaştı ‘’ nihayet uyandın ufaklık’’ dedi. Ben daha ne olduğunu anlamadan kolumdan kavradı ve evet o an çok şaşırmıştım, sol kolum aslında uyuşmamıştı sadece serum takılıydı. Ne olduğuna hiç anlam veremiyordum korku içinde ağlamaya başladım. Doktor bana ‘’ ağlama her şey düzelecek ‘’ dedi ve odadan ayrıldı. Ben hastanede odasında olduğumu o zaman anlamıştım, ambir genc kızın hayaleri-3 bölüma neden ordaydım, nasıl oraya gelmiştim buna anlam veremiyordum. Az sonra odaya teyzem girmiş benim ağladığımı görünce bana doğru yaklaşıp sarılıp ‘’ ağlama ben hep yanındayım yalnız değilsin’’ demişti. Yalnızlıktan kastı neydi, neden böyle bir laf etmişti. Kafamın içinde oradan oraya uçuşan soru işaretleri beni çılgına çevirmişti. Hiçbir şeye anlam veremiyordum ‘’ teyze ne oldu neden buradayım bırak sarılmayı da anlat bana bunu ‘’ diyebilmiştim.

Teyzem sesi titreyerek başlamıştı anlatmaya;

‘’ ne olduğunu kimse bilmiyor, çok uğraştık herkes araştırdı, ama o gece ye ait hiçbir sonuç hiçbir şey bulunamadı. Annenle baban nasıl öldü? Sen nasıl evin kilerine girip kendini kilitleyebildin? Bunların hepsi havada kaldı ben belki sen bir şeyler hatırlarsın diye aylarca uyanmanı bekledim’’

Hiç bir şeyi aklım almamıştı acaba teyzem bana akşam izlediği korku filmini anlatır gibiydi, bunların hepsi yaşanmış mıydı gerçekten? Aylarca uyumuş muydum ben?