İçeri girin beyefendi sizi bekliyor…
Uzunca bir koridordan sonra odanın kapısında buldum kendimi, burası nasıl bir dünyaydı böyle daha önce yaşadığım yere benzemiyor. Şaşkın ve tedirgin kapıyı tıklattım içeriden gelen sese göre içeri girmeyi planlıyordum. Ses gelmedi tekrar tıklattım ses yok!
Hem beni bekliyor hem de nerde bu adam diye kendi kendime söylenirken kapı o ürpertici gıcırdama sesiyle ardına kadar şiddetli bir gürültüyle ardına kadar açılıverdi. İçeride kimseler yoktu ve tüm perdeler kapalı olduğu için oda karanlıktı sanki her yerde gündüzken odada gece yaşanmaktaydı. Sonra nereden geldiğini aylamadığım bir ses
– İlerle yavrucum, kapıdan uzaklaş, dedi
Bunu çok hızlı yapmam gerekiyormuş gibi konuşması hızlı ve titrekti ben de bu sezgiyle ani bir adımla kendimi ileriye attım. Odanın kapısı öyle hızlı kapanıvermişti ki eğer ilerlememiş olsaydım düşünmek bile istemiyorum. Oda artık iyice kararmış göz gözü görmez olmuştu, olduğum yerden kımıldayamıyordum adımlarımı nereye doğru atacaktım korku ve telaş içinde içimden tanrıya yalvarıyor beni biran önce bu kâbustan uyandırması gerektiğini söylüyordum. Tüm vücudum titriyor artık korkudan ağlamaya başlamıştım ki! Soğuk bir el vücuduma dokundu buz gibiydi korkudan titreyen vücudum adeta buz kesilmişti.
– Lora! Telefonun var!
– Alo kimsiniz.
– Benim kim olduğumun önemi yok.
– Kim olduğunuzu bilmeden sizinle konuşamam.
– Size hayatınız boyunca yaşamadığınız bir deneyim yaşatacak çok soylu biriyim.
– Peki, nasıl olacak bu?
– Evime gelmeniz benimle tanışmanız gerek. Benimle 1 hafta kalacaksınız inanılmaz kazanacaksınız.
– Peki, adresi alayım.
Lora biraz tedirgin biraz ürkek verilen adrese gitmeye karar vermişti bu ara zaten bir işi yoktu ve bir kaç eşya alıp yola koyuldu. Yola çıktığında evin bu kadarda uzak olabileceği aklına gelmemişti yola da zaten kendi arabasıyla çıkmıştı. Eve vardığında yorgunluktan ölmek üzereydi, kocaman bir bahçe ve içinde 3 katlı kocaman gerçekten zenginlerin oturabileceği bir ev vardı, yalnız çok bakımsındı üst katın pencereleri artık arka tarafı gözükmeyecek kadar tozlanmıştı. Bahçe kapısı açıktı kapıyı açtı ve evin kapısına doğru ilerledi. Daha kapıyı çalmadan geldiğini görmüş olacaklardı ki kapıyı açıverdiler. Lora kendini tanıtacak oldu fakat kapıyı açan ‘ lüzum yok sizi bekliyorduk’ dedi.
Konuşamıyordum neydi bu kimdi acaba telefonda konuştuğum kişimiydi? Ağzım kilitlenmişti adeta kımıldamak istedim bana ‘ sakin ol! Sana zarar vermeyeceğim.’ Dedi.
Öylece kalakalmıştım konuşamıyordum bana dokunanın neden bu kadar soğuk olduğunu düşünüyor bu odada bu evde ne işim olduğuna anlam veremiyor kendime lanetler yağdırıyordum. Vücuduma dokunan el beni belimden kavramış kendine doğru çekmişti. Nefesini yüzümde hissediyordum çok tuhaf ama nefesi kokmuyordu! Bundan aldığım cesaretle
— Yüzünü görebilir miyim? Dedim
— Bekle sırayla oda olacak
— Neden bu oda bu kadar karanlık?
— Çok soru soruyorsun sus artık!
Korkuyla peki diyebildim. Beni kendine daha çok çekmişti. Sıkıyordu nefesim kesilecek gibi olmuştu itmek uzaklaştırmak istedim ama nafile ben ittikçe o daha çok sıkıyordu. Tamamen bir bütün gibi olmuştuk artık hareket edemiyordum. Çaresiz çırpınmayı bırakmıştım. İçimden Lora bu daha öncede yaptın ne kadar kötü olabilir ki diye söyleniyorum. Beni duyuyormuş